کد مطلب:153746 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:224
اخلاق اسلامی و انسانی
از زمان رحلت رسول خدا (ص) هیچ یك از خلفاء همانند علی (ع) به فكر تربیت روحی و اخلاقی جامعه نبودند اما آن قدر مشكلات برای حضرت علی علیه السلام ایجاد كردند كه نتوانست راهی را كه برای تنویر افكار عمومی و اخلاق اسلامی و هدایت روحی جامعه پیش گرفته بود به مقصد برساند.
و در زمان حكومت اموی نه تنها در مسیر تربیت جامعه قدمی برنداشتند بلكه می كوشیدند تا جامعه را به فساد بكشانند زیرا حكومت های فاسد با جامعه صالحه نمی توانند كنار بیایند چه كه مردم صالح و شایسته همواره مخالف حكومت های ضد خدائی هستند از این رو كوشیدند تا مردم را همانند خود بسازند و لذا مردم در این دوران بحكم «الناس علی دین ملوكهم» نه تنها پای بند به صلاح نبودند بلكه رادعی هم از ارتكاب فساد در آن ها نبود و مظاهر فساد اخلاق از قبیل دروغ، نقض عهد، لهو و لعب در همه جا به چشم می خورد،
چنانكه رئیس حكومت اموی معاویة بن ابی سفیان پس از پیمان با حضرت حسن بن علی (ع) اظهار داشت كه به هیچ یك از شرایطی كه در قرارداد بنفع حسن بن علی قرار داده عمل نخواهد كرد و حاكم كوفه نیز به امانی كه به مسلم بن عقیل داده بود وفا نكرد.
و مردم كوفه كه با همین سیره نشو و نما كرده بودند به سادگی پشت پا به همه ی وعده هائی كه به حسین علیه السلام داده بودند زدند و منكر همه نامه های خود شدند و چه ننگی بالاتر از این كه فرزند پیغمبر و سید جوانان اهل بهشت را برای قبول مسؤلیت پیشوائی خود دعوت نمایند و اصرار ورزند كه اگر نیائی در پیشگاه خدا با تو احتجاج خواهیم كرد و چون دعوت آنان را پذیرفت در مقابلش صف آرائی نموده و خونش را بریزند.
امام علیه السلام در روز عاشورا خطاب به مردم كوفه فرمود: ای شیث بن ربعی و ای حجار بن ابجر و ای قیس بن اشعث و ای زید بن حارث آیا شما به من ننوشتید كه میوه های ما رسیده و باغات ما سرسبز است اگر به سوی ما بیائی بر سپاه مجهزی وارد خواهی شد؟
این تیره بختان با كمال وقاحت و بدون هیچ شرم و حیا گفتند: ما چنین نامه هائی ننوشتیم!!
امام متعجبانه فرمود: آری به خدا قسم نوشتید و لذا تن به شهادت داد تا اخلاق اسلامی و انسانی را كه در جامعه آن روز مرده بود زنده كند.
و در زمان حكومت اموی نه تنها در مسیر تربیت جامعه قدمی برنداشتند بلكه می كوشیدند تا جامعه را به فساد بكشانند زیرا حكومت های فاسد با جامعه صالحه نمی توانند كنار بیایند چه كه مردم صالح و شایسته همواره مخالف حكومت های ضد خدائی هستند از این رو كوشیدند تا مردم را همانند خود بسازند و لذا مردم در این دوران بحكم «الناس علی دین ملوكهم» نه تنها پای بند به صلاح نبودند بلكه رادعی هم از ارتكاب فساد در آن ها نبود و مظاهر فساد اخلاق از قبیل دروغ، نقض عهد، لهو و لعب در همه جا به چشم می خورد،
چنانكه رئیس حكومت اموی معاویة بن ابی سفیان پس از پیمان با حضرت حسن بن علی (ع) اظهار داشت كه به هیچ یك از شرایطی كه در قرارداد بنفع حسن بن علی قرار داده عمل نخواهد كرد و حاكم كوفه نیز به امانی كه به مسلم بن عقیل داده بود وفا نكرد.
و مردم كوفه كه با همین سیره نشو و نما كرده بودند به سادگی پشت پا به همه ی وعده هائی كه به حسین علیه السلام داده بودند زدند و منكر همه نامه های خود شدند و چه ننگی بالاتر از این كه فرزند پیغمبر و سید جوانان اهل بهشت را برای قبول مسؤلیت پیشوائی خود دعوت نمایند و اصرار ورزند كه اگر نیائی در پیشگاه خدا با تو احتجاج خواهیم كرد و چون دعوت آنان را پذیرفت در مقابلش صف آرائی نموده و خونش را بریزند.
امام علیه السلام در روز عاشورا خطاب به مردم كوفه فرمود: ای شیث بن ربعی و ای حجار بن ابجر و ای قیس بن اشعث و ای زید بن حارث آیا شما به من ننوشتید كه میوه های ما رسیده و باغات ما سرسبز است اگر به سوی ما بیائی بر سپاه مجهزی وارد خواهی شد؟
این تیره بختان با كمال وقاحت و بدون هیچ شرم و حیا گفتند: ما چنین نامه هائی ننوشتیم!!
امام متعجبانه فرمود: آری به خدا قسم نوشتید و لذا تن به شهادت داد تا اخلاق اسلامی و انسانی را كه در جامعه آن روز مرده بود زنده كند.